طول عمر

این مطالعه با هدف بررسی رابطه بین عزت‌نفس، خودپنداره از پیری و مشارکت در فیزیوتراپی در میان بزرگسالان تهران انجام شده است. این مطالعه بررسی می‌کند که چگونه این عوامل روان‌شناختی پیش‌بینی‌کننده‌های مشارکت در برنامه‌های فیزیوتراپی هستند. این مطالعه با طراحی مقطعی و شامل ۱۶۰ شرکت‌کننده به صورت تصادفی از تهران انجام شد. داده‌ها با استفاده از پرسشنامه مشارکت در فیزیوتراپی، مقیاس عزت‌نفس روزنبرگ و پرسشنامه خودپنداره از پیری جمع‌آوری شدند. تحلیل‌های همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی با استفاده از نرم‌افزار SPSS-27 برای ارزیابی روابط بین متغیرها انجام شد. نتایج نشان داد که همبستگی مثبت و معناداری بین عزت‌نفس و مشارکت در فیزیوتراپی (r = 0.45, p < 0.01) و بین خودپنداره از پیری و مشارکت در فیزیوتراپی (r = 0.39, p < 0.01) وجود دارد. تحلیل رگرسیون چندگانه نشان داد که عزت‌نفس (B = 0.53, p < 0.01) و خودپنداره از پیری (B = 0.41, p < 0.01) پیش‌بین‌های معناداری برای مشارکت در فیزیوتراپی هستند. این مطالعه نتیجه‌گیری می‌کند که تقویت عزت‌نفس و پرورش نگرش‌های مثبت نسبت به پیری می‌تواند به طور قابل توجهی مشارکت در فیزیوتراپی را افزایش دهد. این یافته‌ها اهمیت مداخلات روان‌شناختی در ارتقای رفتارهای سلامت جسمی را برجسته می‌کند.

این مطالعه با هدف بررسی فواید شناختی و جسمی تای‌چی در جمعیت‌های سالمندان در تهران انجام شد. هدف اصلی آن بود که تأثیر تمرینات منظم تای‌چی بر حافظه، توجه، تعادل، قدرت عضلانی، انعطاف‌پذیری، اضطراب و کیفیت خواب سالمندان را درک کند. این تحقیق به صورت کیفی انجام شد و شامل مصاحبه‌های نیمه‌ساختاریافته با ۲۹ شرکت‌کننده سالمند از مراکز سالمندان مختلف در تهران بود. شرکت‌کنندگان از طریق نمونه‌گیری هدفمند انتخاب شدند و شامل افرادی بالای ۶۰ سال بودند که تمایل به مشارکت در تمرینات تای‌چی داشتند. جمع‌آوری داده‌ها تا رسیدن به اشباع نظری ادامه یافت. مصاحبه‌ها ضبط، پیاده‌سازی و با استفاده از نرم‌افزار NVivo تحلیل شدند و تحلیل تماتیک برای شناسایی تم‌ها و زیرتم‌های مرتبط با فواید تای‌چی به کار رفت. تحلیل داده‌ها نشان داد که تای‌چی فواید شناختی متعددی از جمله بهبود حافظه، افزایش تمرکز، پردازش سریع‌تر اطلاعات، بهبود عملکرد اجرایی و کاهش اضطراب دارد. فواید جسمی شامل بهبود تعادل، افزایش قدرت عضلانی، بهبود انعطاف‌پذیری، بهبود سلامت قلبی‌عروقی، کاهش دردهای مفصلی و بهبود کیفیت خواب بود. شرکت‌کنندگان بهبود قابل توجهی در کیفیت کلی زندگی خود گزارش کردند و بهبود روابط اجتماعی، افزایش اعتماد به نفس، افزایش انرژی، بهبود مدیریت استرس و تقویت روحیه را ذکر کردند. تمرینات تای‌چی فواید شناختی و جسمی قابل توجهی برای جمعیت‌های سالمندان نشان می‌دهد و از این رو پیشنهاد می‌شود که این تمرینات به عنوان بخشی از برنامه‌های بهداشتی و سلامتی برای سالمندان در نظر گرفته شود. این یافته‌ها با مطالعات موجود همخوانی دارد و اهمیت ترویج تای‌چی به عنوان یک مداخله غیرتهاجمی و مؤثر برای سالمندان را نشان می‌دهد. تحقیقات بیشتر با نمونه‌های بزرگ‌تر و جمعیت‌های متنوع‌تر توصیه می‌شود تا این یافته‌ها تأیید و گسترش یابند.

این مطالعه به منظور ارزیابی اثربخشی درمان فعال‌سازی رفتاری در بهبود رفتارهای خودمراقبتی و مشارکت در فیزیوتراپی در بیماران تهرانی انجام شد. یک کارآزمایی بالینی تصادفی با 40 شرکت‌کننده از تهران انجام شد که به طور مساوی به دو گروه مداخله و کنترل تقسیم شدند. گروه مداخله طی چهار ماه هشت جلسه 90 دقیقه‌ای درمان فعال‌سازی رفتاری دریافت کردند. رفتارهای خودمراقبتی و مشارکت در فیزیوتراپی در آغاز و پس از مداخله با استفاده از ابزارهای معتبر ارزیابی شد. داده‌ها با استفاده از تحلیل واریانس با اندازه‌گیری‌های مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی و با نرم‌افزار SPSS-27 تحلیل شدند. بهبودهای معناداری در گروه مداخله در مقایسه با گروه کنترل مشاهده شد. برای رفتارهای خودمراقبتی، گروه مداخله افزایش میانگین از 32.45 (SD=4.56) به 48.65 (SD=5.23) نشان داد، در حالی که گروه کنترل تغییر غیرمعناداری از 33.12 (SD=4.49) به 34.78 (SD=4.67) داشت. برای مشارکت در فیزیوتراپی، گروه مداخله از 30.78 (SD=5.01) به 46.89 (SD=5.34) بهبود یافت، در حالی که گروه کنترل تغییر کمی از 31.23 (SD=4.88) به 32.45 (SD=5.12) داشت. نتایج ANOVA نشان‌دهنده اثرات معنادار مداخله بود (p<.001). درمان فعال‌سازی رفتاری به طور معناداری رفتارهای خودمراقبتی و مشارکت در فیزیوتراپی را بهبود می‌بخشد. این مداخله می‌تواند به طور موثر در برنامه‌های درمانی برای بهبود نتایج بیماران ادغام شود.

پژوهش حاضر با هدف طراحی و اعتباریابی بسته آموزشی ارتقای سبک زندگی سالم مبتنی بر فرهنگ ایرانی و اسلامی برای بیماران دیابتی انجام شد. پژوهش حاضر یک مطالعه کیفی است که از روش تحلیل مضمون به روش آترید استرلینگ (2001) برای تحلیل محتوای متون فرهنگ ایرانی اسلامی بهره برد. جامعه آماری شامل متون علمی و پژوهشی مرتبط با فرهنگ ایرانی اسلامی و کیفیت زندگی و سبک زندگی سالم از سال 1390 تا 1402 بود. نمونه‌گیری به روش هدفمند انجام شد و داده‌ها از طریق مطالعه دقیق متون جمع‌آوری و تحلیل شدند. برای اعتباریابی بسته آموزشی، از روش توافق بین ارزیابان استفاده شد و ضریب توافق CVR و ضریب کاپا محاسبه گردید. تحلیل داده‌ها نشان داد که بسته آموزشی شامل مؤلفه‌هایی نظیر تغذیه سالم، فعالیت بدنی، مدیریت استرس، مراقبت‌های پزشکی، آموزه‌های دینی، روابط خانوادگی و اجتماعی و آموزش‌های روانشناختی است. ضریب توافق بین ارزیابان برای اهداف بسته 0.89، محتوای جلسات 0.92، فنون آموزشی 0.88 و بودجه‌بندی زمان 0.91 به دست آمد. ضریب کاپا نیز 0.86 محاسبه شد که نشان‌دهنده توافق بالای بین ارزیابان است. بسته آموزشی تدوین شده شامل 10 جلسه است که هر جلسه به یک یا چند مؤلفه کلیدی اختصاص دارد و شامل مباحث نظری و تمرینات عملی است. نتایج پژوهش نشان داد که بسته آموزشی ارتقای سبک زندگی سالم مبتنی بر فرهنگ ایرانی و اسلامی دارای روایی و پایایی مناسبی است و می‌تواند به بهبود کیفیت زندگی و سلامت بیماران دیابتی کمک کند. استفاده از آموزه‌های دینی و فرهنگی در طراحی بسته‌های آموزشی باعث افزایش انگیزه و مشارکت بیماران می‌شود و به بهبود تبعیت از درمان و کاهش مشکلات روانی کمک می‌کند.

این مطالعه با هدف بررسی مفهوم هورمزیس ناشی از ورزش و پیامدهای آن برای پیری و طول عمر انجام شده است. ما به دنبال فهم این بودیم که چگونه فعالیت بدنی منظم و متعادل می‌تواند سلامت فیزیولوژیکی و روانی سالمندان را بهبود بخشیده و کیفیت کلی زندگی آن‌ها را ارتقاء دهد. این پژوهش کیفی در تهران انجام شد و شامل ۲۰ شرکت‌کننده سالمند بالای ۶۵ سال بود که به طور منظم در فعالیت‌های ورزشی شرکت می‌کردند. داده‌ها از طریق مصاحبه‌های نیمه‌ساختاریافته جمع‌آوری شد تا اشباع نظری به دست آید. مصاحبه‌ها بر تجربیات و ادراکات شرکت‌کنندگان از تأثیر ورزش بر پیری و طول عمر متمرکز بود. داده‌ها با استفاده از تحلیل مضمون و نرم‌افزار NVivo تجزیه و تحلیل شدند تا تم‌ها و زیرتم‌های مرتبط با اهداف مطالعه شناسایی شوند. تحلیل‌ها چندین تم کلیدی را نشان داد: تأثیرات فیزیولوژیکی، تأثیرات روانی، مزایای اجتماعی و ارتباطی، و بهبود سبک زندگی و عادات. شرکت‌کنندگان بهبود‌های قابل توجهی در سلامت قلبی-عروقی، تقویت عضلات و استخوان‌ها، عملکرد سیستم ایمنی، و کاهش التهاب گزارش دادند. از نظر روانی، ورزش منجر به کاهش استرس، بهبود خلق و خو، تقویت عملکرد شناختی، و افزایش اعتماد به نفس شد. از نظر اجتماعی، شرکت‌کنندگان تعاملات اجتماعی بهبود یافته، روابط خانوادگی قوی‌تر، و حس تعلق بیشتر را تجربه کردند. بهبود سبک زندگی شامل الگوهای خواب بهتر، تغذیه سالم‌تر، مدیریت زمان مؤثرتر، و ترک عادات مضر بود. یافته‌های این مطالعه بر مزایای چندجانبه ورزش منظم برای سالمندان تأکید می‌کند و نشان می‌دهد که ورزش می‌تواند به عنوان یک عامل هورمزیس عمل کرده و سلامت جسمی و روانی را بهبود بخشد. این مطالعه پیشنهاد می‌کند که گنجاندن فعالیت بدنی منظم در روال روزانه سالمندان می‌تواند به بهبود نتایج سلامت و افزایش طول عمر آن‌ها کمک کند. تحقیقات آینده باید بر روی مطالعات بزرگتر و طولی متمرکز شوند تا این یافته‌ها را بیشتر تأیید کرده و اثرات بلندمدت هورمزیس ناشی از ورزش بر پیری را بررسی کنند.

حجم وسیعی از داده‌ها در زمینه‌های مختلف پزشکی تولید می‌شود که می‌تواند به بهبود پیش‌بینی‌ها و تصمیم‌گیری‌های بالینی کمک کند. استفاده از تحلیل‌های بیگ دیتا در پزشکی، به ویژه در زمینه‌های مربوط به سلامت و طول عمر، می‌تواند نقش حیاتی ایفا کند. این مقاله به بررسی کاربردهای بیگ دیتا در پیش‌بینی نتایج سلامت با استفاده از داده‌های ژنومی می‌پردازد. تحلیل‌های بیگ دیتا در پزشکی می‌تواند نقش حیاتی در پیش‌بینی و مدیریت بیماری‌ها، بهبود تصمیم‌گیری‌های بالینی و ارتقاء نتایج سلامت ایفا کند. استفاده از داده‌های ژنومی در ترکیب با تحلیل‌های بیگ دیتا می‌تواند به شناسایی الگوهای پیچیده و ارائه درمان‌های شخصی‌سازی شده کمک کند. با توجه به پتانسیل بالای این رویکرد، لازم است تحقیقات بیشتری در این زمینه انجام شود تا بتوان از فرصت‌های موجود بهره‌برداری کرد و چالش‌های موجود را برطرف نمود.

این مطالعه با هدف بررسی نقش نوتریژنومیک و تغذیه شخصی‌سازی‌شده در بهبود وضعیت سلامت و کیفیت زندگی افراد مسن در شهر تهران انجام شد. این پژوهش کیفی با استفاده از مصاحبه‌های نیمه‌ساختاریافته با 24 نفر از افراد بالای 60 سال از مراکز بهداشتی و درمانی شهر تهران انجام شد. شرکت‌کنندگان به‌صورت تصادفی انتخاب شدند و مصاحبه‌ها تا رسیدن به اشباع نظری ادامه یافت. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار NVivo تحلیل شدند و مراحل تحلیل شامل کدگذاری اولیه، تشکیل مقوله‌ها و استخراج تم‌ها بود. تحلیل داده‌ها نشان داد که تغذیه شخصی‌سازی‌شده تأثیرات مثبتی بر سلامت جسمانی و روانی شرکت‌کنندگان داشته است. شرکت‌کنندگان به کاهش وزن، کاهش فشار خون، بهبود سلامت قلب، کاهش قند خون، کاهش استرس، افزایش انرژی، بهبود خلق‌وخو و افزایش تمرکز اشاره کردند. همچنین، بهبود کیفیت زندگی شامل افزایش شادابی، بهبود خواب، افزایش فعالیت بدنی و کاهش درد و پیشگیری از بیماری‌های مزمن مانند دیابت، بیماری‌های قلبی و سرطان از دیگر نتایج مثبت این رویکرد بود. نتایج این پژوهش نشان می‌دهد که تغذیه شخصی‌سازی‌شده مبتنی بر نوتریژنومیک می‌تواند به‌عنوان یک راهکار مؤثر برای بهبود سلامت جسمانی و روانی و افزایش کیفیت زندگی افراد مسن مورد استفاده قرار گیرد. با این حال، محدودیت‌های این مطالعه و نیاز به تحقیقات بیشتر با روش‌های کمی و نمونه‌های بزرگ‌تر و متنوع‌تر برای تأیید نتایج به‌صورت جامع‌تر وجود دارد. همچنین، برنامه‌های آموزشی و حمایت‌های مالی و اقتصادی برای ترویج تغذیه شخصی‌سازی‌شده و بهبود دسترسی به مواد غذایی سالم ضروری است.

این مطالعه با هدف بررسی راهبردهای رفتاری که به افزایش پایبندی به مداخلات سالمندی سالم در افراد سالمند در تهران کمک می‌کند، انجام شد. هدف اصلی شناسایی عوامل کلیدی و موانع موثر بر پایبندی به مداخلات سلامتی و ارائه توصیه‌های عملی برای بهبود کیفیت زندگی سالمندان است. این پژوهش کیفی شامل 23 نفر از سالمندان (13 زن و 10 مرد) ساکن تهران با میانگین سنی 67 سال بود. داده‌ها از طریق مصاحبه‌های نیمه‌ساختاریافته جمع‌آوری شدند که بر تجربیات و دیدگاه‌های شرکت‌کنندگان درباره پایبندی به مداخلات سلامتی تمرکز داشت. مصاحبه‌ها به صورت کلمه به کلمه پیاده‌سازی و با استفاده از تحلیل مضمون و نرم‌افزار NVivo تحلیل شدند تا تم‌ها و زیرتم‌های کلیدی شناسایی شوند. مطالعه تا رسیدن به اشباع نظری ادامه یافت. چهار تم اصلی از تحلیل داده‌ها به دست آمد: حمایت اجتماعی، انگیزه‌های درونی، دسترسی به منابع و اطلاعات، و موانع پایبندی. حمایت اجتماعی از سوی خانواده، دوستان و جامعه تأثیر قابل توجهی بر پایبندی به مداخلات سلامتی داشت. انگیزه‌های درونی مانند تمایل به بهبود سلامتی، کاهش استرس و افزایش رضایت نیز نقش مهمی ایفا کردند. دسترسی به منابع مالی، اطلاعاتی و تکنولوژیکی به عنوان عاملی کلیدی در پایبندی به مداخلات سلامتی شناسایی شد. موانع جسمی، اقتصادی، روانی و اجتماعی به عنوان چالش‌های مهمی در مسیر پایبندی شناخته شدند. این یافته‌ها با نتایج مطالعات پیشین که به اهمیت حمایت اجتماعی، انگیزه و دسترسی به منابع در افزایش پایبندی اشاره داشتند، همخوانی دارد. برای افزایش پایبندی به مداخلات سالمندی سالم، نیاز به رویکردی چندبعدی است که حمایت اجتماعی، انگیزه، دسترسی به منابع و مدیریت موانع را شامل شود. برنامه‌ها باید شامل شبکه‌های حمایتی، آموزش‌های متنوع و منابع در دسترس باشند تا به بهبود کیفیت زندگی سالمندان کمک کنند. تحقیقات آینده باید به مناطق مختلف گسترش یابد و از روش‌های ترکیبی برای اعتبارسنجی و تعمیم نتایج استفاده کنند.