هورمزیس ناشی از ورزش: پیامدها برای پیری و طول عمر

چکیده

این مطالعه با هدف بررسی مفهوم هورمزیس ناشی از ورزش و پیامدهای آن برای پیری و طول عمر انجام شده است. ما به دنبال فهم این بودیم که چگونه فعالیت بدنی منظم و متعادل می‌تواند سلامت فیزیولوژیکی و روانی سالمندان را بهبود بخشیده و کیفیت کلی زندگی آن‌ها را ارتقاء دهد. این پژوهش کیفی در تهران انجام شد و شامل ۲۰ شرکت‌کننده سالمند بالای ۶۵ سال بود که به طور منظم در فعالیت‌های ورزشی شرکت می‌کردند. داده‌ها از طریق مصاحبه‌های نیمه‌ساختاریافته جمع‌آوری شد تا اشباع نظری به دست آید. مصاحبه‌ها بر تجربیات و ادراکات شرکت‌کنندگان از تأثیر ورزش بر پیری و طول عمر متمرکز بود. داده‌ها با استفاده از تحلیل مضمون و نرم‌افزار NVivo تجزیه و تحلیل شدند تا تم‌ها و زیرتم‌های مرتبط با اهداف مطالعه شناسایی شوند. تحلیل‌ها چندین تم کلیدی را نشان داد: تأثیرات فیزیولوژیکی، تأثیرات روانی، مزایای اجتماعی و ارتباطی، و بهبود سبک زندگی و عادات. شرکت‌کنندگان بهبود‌های قابل توجهی در سلامت قلبی-عروقی، تقویت عضلات و استخوان‌ها، عملکرد سیستم ایمنی، و کاهش التهاب گزارش دادند. از نظر روانی، ورزش منجر به کاهش استرس، بهبود خلق و خو، تقویت عملکرد شناختی، و افزایش اعتماد به نفس شد. از نظر اجتماعی، شرکت‌کنندگان تعاملات اجتماعی بهبود یافته، روابط خانوادگی قوی‌تر، و حس تعلق بیشتر را تجربه کردند. بهبود سبک زندگی شامل الگوهای خواب بهتر، تغذیه سالم‌تر، مدیریت زمان مؤثرتر، و ترک عادات مضر بود. یافته‌های این مطالعه بر مزایای چندجانبه ورزش منظم برای سالمندان تأکید می‌کند و نشان می‌دهد که ورزش می‌تواند به عنوان یک عامل هورمزیس عمل کرده و سلامت جسمی و روانی را بهبود بخشد. این مطالعه پیشنهاد می‌کند که گنجاندن فعالیت بدنی منظم در روال روزانه سالمندان می‌تواند به بهبود نتایج سلامت و افزایش طول عمر آن‌ها کمک کند. تحقیقات آینده باید بر روی مطالعات بزرگتر و طولی متمرکز شوند تا این یافته‌ها را بیشتر تأیید کرده و اثرات بلندمدت هورمزیس ناشی از ورزش بر پیری را بررسی کنند.